اثرات عصاره آبی گیاه سیر روی خواص الکترو- فیزیولوژیک پایه و وابسته به سرعت در گره دهلیزی – بطنی جدا شده خرگوش

زمینه و هدف: گیاهان دارویی، به علت سهولت دسترسی، کاهش عوارض جانبی و قیمت مناسب، به عنوان جایگزین های شایسته داروهای شیمیایی، همواره مورد توجه بوده اند. مطالعات قبلی در مورد اثرات فارماکولوژیک و بیوشیمیایی گیاه سیر (allium sativum) بیانگر اثرات کاهندگی فشارخون، اثرات آنتی آریتمیک، خاصیت اینوتروپ و کرونوتروپ منفی می باشد. هدف از این مطالعه تعیین اثرات عصاره آبی سیر بر روی خواص پایه و کارکردی گره دهلیزی بطنی می باشد. روش بررسی: در تحقیق حاضر از گستره بافتی جدا شده گره دهلیزی بطنی خرگوش (2-5/1 کیلوگرم) شامل دهلیز راست، سپتوم بین دهلیزی و دسته هیس جهت تعیین تاثیر غلظت های مختلف عصاره آبی سیر استفاده شد. پروتکل های انتخابی تحریکی (تسهیل، خستگی، ریکاوری) برای بررسی خواص گره دهلیزی – بطنی در 14 خرگوش (2 گروه) به صورت مستقل مورد استفاده قرار گرفتند. در گروه اول آزمایشی (8 خرگوش) غلظت های مختلف سیر (20، 30، 100 و 850 میلی گرم در لیتر) و در گروه دوم وراپامیل (1/0 میکرومولار) بکار برده شد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری ویکاکسون و آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج این تحقیق بیانگر تاثیر معنی دار غلظت های مختلف عصاره گیاه در افزایش پارامترهای الکتروفیزیولوژیک پایه (زمان هدایت دهلیزی–بطنی، ونکباخ، زمان تحریک ناپذیری کارکردی و زمان تحریک نپذیری موثر) و همچنین میزان خستگی می باشد (05/0p<). به طوری که به ترتیب در گروه کنترل و غلظت 20 میلی گرم بر لیتر زمان هدایت دهلیزی – گره ای از 3/5±3/41 میلی ثانیه به 1/5±6/45 میلی ثانیه و زمان تحریک ناپذیری کارکردی frp از 4/14±6/108 به 1/1±167 میلی ثانیه افزایش یافت (05/0p<). عصاره سیر توانست اثرات مهاری کمتری در شاخص های فوق در مقایسه با وراپامیل ایجاد کند (05/0p<). نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان دهنده نقش بالقوه ضد آریتمی عصاره آبی سیر به وسیله افزایش زمان خستگی و تحریک ناپذیری می باشد. بنابراین ممکن است در درمان آریتمی های فوق بطنی موثر باشد.